4 String Stories - Part I : Leland Sklar & Frankenstein
Ένα μουσικό συγκρότημα είναι ένας συνδυασμός ανθρώπων με μουσικά όργανα. Ο καθένας έχει έναν ρόλο να εκπληρώσει ώστε να εξυπηρετηθεί μία συγκεκριμένη σύνθεση. Ο συνδυασμός αυτός μπορεί να είναι τελείως διαφορετικός, ανάλογα με το μουσικό είδος.
Μπορεί να είναι μία ορχήστρα με 40 διαφορετικά όργανα, ένα rock σχήμα με φωνή, 2 κιθάρες, πλήκτρα, μπάσο και τύμπανα. Οι ρόλοι μπορεί και να εναλλάσσονται. Για παράδειγμα, η μία κιθάρα μπορεί να αναλαμβάνει τον κεντρικό ρόλο παίρνοντας το solo σε ένα κομμάτι και σε ένα άλλο να κάνει τα ρυθμικά μέρη.
Το πιάνο, λόγω του μεγάλου εύρους συχνοτήτων, έχει πάντα περισσότερη «δουλειά» να κάνει, άρα και μεγαλύτερο ρόλο. Άλλωστε, περιλαμβάνει 5 οκτάβες νοτών (ναι Ντο-Ρε-Μι-Φα-Σολ-Λα-Σι 5 φορές). Επίσης δίνει την δυνατότητα να παίζεις διαφορετικές νότες με το κάθε χέρι.
Η φωνή, ή οι φωνές, είναι ο πρωταγωνιστής. Είναι η βασική μελωδία, το hook όπως λένε και στο χωριό μου. Η φωνή είναι το πρώτο πράγμα που ακούει οποιοσδήποτε, ακόμα και αν δεν έχει μουσικές γνώσεις. Είναι ο πιο άμεσος τρόπος έκφρασης κάθε ανθρώπου. Το μουσικό όργανο που βρίσκεται μέσα σε όλους. Έτσι, ο κύριος σκοπός των υπόλοιπων μουσικών είναι να αναδεικνύουν τη φωνή με τον καλύτερο τρόπο.
Ο ρόλος που χρειάζεται πάντα και παντού, από την κλασσική μουσική μέχρι την ηλεκτρονική και την trap, τον αριθμό των μουσικών οργάνων και τον συνδυασμό τους, είναι του μπάσου
Τα τύμπανα, ή τα κρουστά, είναι ο βράχος. Είναι η ρυθμική «άγκυρα», κρατώντας τα πάντα σωστά στο χρόνο και χρησιμοποιούνται τέσσερα διαφορετικά άκρα στο παίξιμο. Έτσι, οι συνδυασμοί συχνοτήτων είναι άπειροι. Η μπότα ή κάσα, έχει τις χαμηλότερες συχνότητες, οι οποίες ανεβαίνουν αντιστρόφως ανάλογα με το μέγεθος των τυμπάνων, πηγαίνοντας στο floor tom, ή βαθύ, τα toms και το ταμπούρο, ή snare, ανεβαίνοντας στις υψηλότερες συχνότητές τους στα πιατίνια.
Ο ρόλος που χρειάζεται πάντα και παντού, από την κλασσική μουσική μέχρι την ηλεκτρονική και την trap, τον αριθμό των μουσικών οργάνων και τον συνδυασμό τους, είναι αυτός του μπάσου. Οι χαμηλές συχνότητες είναι αυτές που «μπαίνουν» πιο γρήγορα στο υποσυνείδητο. Ακόμα και αν δεν είναι σίγουρο το αυτί ποια ακριβώς νότα ακούει, είναι αυτές που κάνουν τον κόσμο να χορεύει.
Αυτές οι νότες λοιπόν, είτε παίζονται από μπασίστα, από πιανίστα, από synths ή ακόμα και από ένα laptop, είναι ο συνδετικός κρίκος όλων. Ο ρόλος είναι χωρισμένος ακριβώς στα 2. Όπως ακριβώς και οι σπουδές ενός μπασίστα.
Το πρώτο μισό έχει να κάνει με τον ρυθμό, καθώς το μπάσο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα τύμπανα. Βασικός σκοπός του, να εμπλουτίσει τις συχνότητες τους, παίζοντας «πάνω» στις μπότες ή στο ταμπούρο. Έτσι αναδεικνύει περισσότερο τι κάνει αυτός ο τύπος πίσω με τα ξυλάκια.
Το δεύτερο μισό έχει να κάνει με την αρμονία. Το μπάσο είναι ένα όργανο με νότες που βρίσκονται χαμηλότερα συχνοτικά από τα υπόλοιπα όργανα. Οι συνδυασμοί νοτών ανάμεσα στα διαφορετικά όργανα είναι άπειροι και αυτό το μέρος του ρόλου του μπάσου είναι να αναλάβει το χαμηλό μέρος αυτών των νοτών.
To a musician, their instrument is an extension of their heart, psyche, and soul
Η φωνή είναι το μουσικό όργανο που έχουμε όλοι μέσα μας. Για αυτούς που δεν νοιώθουν άνετα να εκφραστούν με τη φωνή τους, τα μουσικά τους όργανα είναι ο μοναδικός τρόπος να δείξουν τη «φωνή» τους. Αυτή η στήλη έχει να κάνει με ακριβώς αυτό το θέμα, δείχνοντας πως ένας συνδυασμός από ξύλα, μέταλλα, καλώδια και μαγνήτες δίνει τη δυνατότητα σε έναν άνθρωπο να φωνάξει, να ψιθυρίσει και να τραγουδήσει με τα χέρια του.
Ξεκινάμε πολύ δυνατά, με έναν αφανή ήρωα. Έναν μουσικό που το 99% από εμάς έχει ακούσει σε πολλά τραγούδια, τις περισσότερες φορές χωρίς να το ξέρουμε. Leland “Lee” Sklar. Γεννημένος το 1947 στο Milwaukee των Ηνωμένων Πολιτειών, ξεκίνησε να παίζει πιάνο στην ηλικία των 5 ετών, παίρνοντας έμπνευση από το τηλεοπτικό πρόγραμμα The Liberace Show. Σε μόλις δύο χρόνια κέρδισε βραβείο ως ο πιο επιτυχημένος πιανίστας στην ηλικία του.
The Bass Santa Leland Sklar
Στα 12 του, έφτασε σε τέλμα, λόγω της εντατικής ενασχόλησής του σε τόσο μικρή ηλικία, αλλά και εξαιτίας της καθηγήτριάς του. Όπως λέει και ο ίδιος, πέρασε την απογοήτευσή της λόγω αποτυχίας στην δική της καριέρα σε αυτόν. Στο Γυμνάσιο όμως, ένας άλλος καθηγητής, του έδωσε να δοκιμάσει ένα κοντραμπάσο.
Ενθουσιασμένος από το μπάσο και τη μουσική πάλι, αναλαμβάνει και άλλους μουσικούς ρόλους. Μπαίνει στην μπάντα του σχολείου και παίζει και κρουστά, διαλέγοντας τα τύμπανα και στο πανεπιστήμιο. Εκεί έμαθε επίσης να σχεδιάζει και να ενορχηστρώνει τα shows στα ημίχρονα των παιχνιδιών football των κολλεγίων.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, ξεκινάει να παίζει με πολλά και διάφορα σχήματα ταυτόχρονα σε ηχογραφήσεις και live εμφανίσεις. Αναζητά το είδος που του αρέσει να παίζει. Πηγαίνοντας σε μία ηχογράφηση το 1967 με το τότε group του, Group Therapy, στα United Studios στο Hollywood, η εταιρεία τους αποφασίζει ότι η μπάντα δεν είναι τόσο καλή ώστε να ηχογραφήσει γρήγορα, οπότε και οικονομικά, το δίσκο. Έτσι, αποφασίζει να φέρει το θρυλικό Wrecking Crew. Αυτό ήταν ένα group πολύ επιτυχημένων session μουσικών που έκανε αυτήν ακριβώς τη δουλειά. Ερχόταν άμεσα να ηχογραφήσει δίσκους για εταιρείες, με τις υψηλότερες προδιαγραφές.
Από τη στιγμή που ο Leland Sklar έγινε μέλος των Wrecking Crew, χρυσές σελίδες άρχισαν να γράφονται στην ιστορία της μουσικής, και του μπάσου
Βλέποντας τις ικανότητες αυτών των μουσικών, ο Sklar τρομάζει. Όπως λέει και ο ίδιος, δεν πιστεύει ποτέ ότι θα μπορούσε να τους φτάσει. Τρία χρόνια μετά, γίνεται μέλος του Wrecking Crew, and the rest is history.
Ο Leland Sklar έχει συμμετάσχει σε πολύ περισσότερα από 2000 albums. Σε άπειρες ηχογραφήσεις για soundtracks ταινιών και τηλεοπτικών σειρών, jingles διαφημίσεων, καθώς και αμέτρητων περιοδειών με διάφορα σχήματα. Στα 76 του, συνεχίζει ακάθεκτος.
Αυτά περιλαμβάνουν τους Toto, James Taylor, Billy Cobham, Ray Charles, Joe Cocker, Phil Collins, Alice Cooper, Crosby, και Stills, Nash and Young. Στη λίστα και οι Celine Dion, Neil Diamond, The Doors, Julio και Enrique Inglesias, Dolly Parton, και Diana Ross. Επίσης, έχει συνεργαστεί με τον Rod Stewart, την Barbara Streisand, ακόμα και την Άννα Βίσση και το Everything I Am το 2000, μεταξύ άλλων.
Το συγκεκριμένο άρθρο είναι ένα αφιέρωμα στο κύριο του όργανο, ένα πειραγμένο Fender Precision Bass του 1962, που ο ίδιος ονομάζει Frankenstein. Το όνομα, προφανώς, εμπνευσμένο από το τέρας στη νουβέλα της Mary Shelley, λόγω των πολλών και διαφορετικών κομματιών που αποτελείται.
The Experiment: Frankenstein
Το ακριβότερο μπάσο που αγόρασε ποτέ λοιπόν, ήταν ένα original Fender Jazz Bass του 1962. Το 1973, πίνοντας στο Westwood Music, ένα μπαρ του Hollywood φημισμένο ως στέκι μουσικών, γνωρίζει τον John Carruthers. Ο Carruthers ήταν ένας τεχνικός κιθαρών και οργανοποιός, και ο άνθρωπος που πήγαιναν όλοι τα όργανά τους για επισκευές και μετατροπές.
Συζητώντας για μπάσα, ο Carruthers τον καλεί στο εργαστήριό του και ο Sklar αποφασίζει, βλέποντας την μεγάλη συλλογή οργάνων και μερών οργάνων, να πειραματιστεί.
Ο Leland Sklar πειραματίστηκε παρέα με τον John Carruthers, στο εργαστήρι του δεύτερου
Ο Carruthers είχε μία μεγάλη γκάμα σωμάτων μπάσου κρεμασμένα σε σύρμα από το ταβάνι. Καθώς εξερευνά, ο Sklar πηγαίνει και χτυπάει με το χέρι του ένα-ένα τα σώματα για να ακούσει ποιο του ακούγεται, ή καλύτερα “σονάρει”, με κατάλληλο τρόπο. Διαλέγει ένα σώμα της εταιρείας Charvel, μία κόπια Fender Precision, φτιαγμένο από το ξύλο alder, σημύδα στα ελληνικά. Βρίσκει και ένα μπράτσο από Fender Precision Bass του 1962, που μετατρέπει, με την βοήθεια του Carruthers, στο μπράτσο που είχε στο δικό του μπάσο και τον βόλευε τέλεια.
Βλέποντας στην άκρη μερικά ρετάλια από σύρμα για τάστα, παρατηρεί ένα πολύ λεπτό που λέγεται mandolin fret. Αυτό είναι το πιο λεπτό υλικό που χρησιμοποιείται για τάστα, κυρίως για μαντολίνα, ukulele και μικρότερα όργανα. Αποφασίζει λοιπόν να χρησιμοποιήσει αυτό για πειραματισμό, αν και ενημερώνεται ότι λόγω πάχους, η διάρκεια ζωής του είναι μικρότερη.
Αυτός ο πειραματισμός του, όπως λέει και ο ίδιος, είναι το gamechanger. Βρίσκει ότι είναι τόσο βολικό, που το χρησιμοποιεί από τότε και σε όλα του τα μπάσα, βρίσκοντας ότι η διάρκεια ζωής του δεν είναι τόσο μικρή. Καταλήγει να αλλάζει τάστα 3 φορές σε 50 χρόνια!
The Electronics
Ψάχνοντας τι να κάνει στο ηλεκτρικό κομμάτι του νέου του μπάσου, ο John Carruthers τον φέρνει σε επαφή με τον Rob Turner. Ο δεύτερος είναι ο δημιουργός των EMG μαγνητών και μαζί σκέφτονται διάφορους πειραματισμούς για να επιτύχουν κάτι μοναδικό. Αποφασίζει να χρησιμοποιήσει δύο μαγνήτες Precision, κάτι που δεν έχει κάνει κανένας μέχρι τότε. Δοκιμάζει να τους βάλει σε τελείως διαφορετικές θέσεις από τον original μαγνήτη, τοποθετώντας τον bridge pickup πολύ κοντά στην γέφυρα του μπάσου. Στόχος του, να έχει πιο καθαρό ήχο.
Παρατηρεί επίσης ότι τα πηνία του μαγνήτη δεν βρίσκονται ακριβώς στο κέντρο χορδής/πηνίου στις μεσαίες χορδές. Οπότε αποφασίζουν να τους βάλουν ανάποδα, κάτι που πήγε όλο το εγχείρημα σε τελείως διαφορετικό επίπεδο ήχου και χαρακτήρα.
Ο Leland Sklar ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε δύο μαγνήτες Precision σε μπάσο!
Επίσης, αποφασίζουν ότι αυτό χρειάζεται μεγάλη ένταση και output. Έτσι, ο κάθε μαγνήτης παίρνει ρεύμα από μία μπαταρία 9V, χρησιμοποιώντας την τρύπα που έμπαινε ο original μαγνήτης ως χώρο για τις μπαταρίες, καλύπτοντας τον με ένα ξύλινο καπάκι.
Το επόμενο, και τελευταίο στάδιο, είναι να τοποθετήσει ένα Hipshot D-Tuner. Δηλαδή, ένα κλειδί κουρδίσματος της τελευταίας χορδής που με έναν μοχλό κουρδίζει άμεσα την χορδή έναν τόνο κάτω, σε κούρδισμα Drop D, δίνοντάς του μεγάλη ελευθερία στο παίξιμο. Του δίνει επίσης την δυνατότητα να παίζει την τελευταία χορδή ανοιχτή και ελεύθερη ώστε να χρησιμοποιεί το υπόλοιπο μέρος της ταστιέρας του. Φρόντισε να το αξιοποιήσει στο έπακρο εκείνη την εποχή με τον James Taylor.
Σε αυτό το στάδιο, το Frankenstein ήταν μία περίεργη, τερατώδης μίξη στο χρώμα του ξύλου, κάτι που του φαινόταν πολύ βαρετό. Το 1981, τον καλούν να ηχογραφήσει το We Are The Champions των Queen στο Los Angeles. Μαζί του, η ομάδα baseball των LA Dodgers, που κέρδισαν τα World Series. Οι υπόλοιποι μουσικοί στο studio ζητούσαν από τους παίκτες αυτόγραφα πάνω σε μπάλες του baseball. Ο Sklar όμως είχε την ιδέα να υπογράψουν όλοι στο μπάσο του. Και από εκεί ξεκίνησαν όλα.
The Looks
Σε ένα tour με τον James Taylor, οι Rocky Bleier και Lynn Swann, παίκτες football των Pittsburgh Steelers, του λένε ότι οι παίκτες του football είναι πολύ πιο σκληροί από τους παίκτες baseball και υπογράφουν το μπάσο του. Από τότε, σε κάθε συνάντηση με μουσικούς και όχι μόνο, όλοι ζητάνε να υπογράψουν το μπάσο του Leland Sklar.
Στο μπροστά μέρος, δίπλα στην καρδιά του, έχει την υπογραφή του αδικοχαμένου Jeff Porcaro, του drummer των Toto, των οποίων ο Sklar ήταν μέλος σε πολλά στάδια. Έχει επίσης την υπογραφή του Larrie Londin, ενός από τους πιο σημαντικούς session drummers και στενούς συνεργάτες του Sklar. Το Frankenstein έχει υπογράψει και ο George Lucas, γράφοντας May The Force Be With You. Επίσης, φέρει τις υπογραφές των Joan Baez, Oscar The Grouch, από τις ηχογραφήσεις της μουσικής του Sesame Street, Eric Clapton, BB King, και Merle Haggard, μεταξύ άλλων, δημιούργησαν αυτό το trip down the memory lane, όπως λέει και ο ίδιος.
Το Frankenstein λοιπόν, είναι το πρώτο μπάσο που παίρνει όταν τον καλούν σε μία ηχογράφηση εδώ και 50 χρόνια. Είναι ο πιο έμπιστος συνεργάτης του σε μία καριέρα που χρειαζόμαστε 5 σελίδες να περιγράψουμε. Ο συνοδοιπόρος του σε 2400 ηχογραφήσεις! Ο Leland Sklar είναι ένας από τους πιο σημαντικούς μουσικούς του αιώνα μας. Παρότι έχει φτιάξει άπειρα μουσικά όργανα με την Warwick και την Dingwall, το Frankenstein είναι ο πρώτος τρόπος που θα σκεφτεί να εκφράσει τη φωνή του.
