Φωτογραφίες: New Long Festival Facebook Page
New Long Fest 2023 Day 2 | Live Report
Με τον καύσωνα να κρατάει ακόμα καλά, ξεκινάει η 2η και τελευταία μέρα του New Long Fest 2023. Από τις 17.00 που άνοιξαν οι πόρτες, υπήρχαν ήδη άτομα στο χώρο όπως και λουόμενοι μετά το μπάνιο τους. Η 2η extreme μέρα του New Long Fest υποσχόταν πολλά και παρέδωσε και με το παραπάνω. Ήταν από αυτές τις μέρες που ξεκινάνε με τα μπούνια, δεν καταλαβαίνεις πότε και πως περνάει ο χρόνος και όταν τελειώνει το βράδυ απλά θες άλλο τόσο.
Όλοι οι καλλιτέχνες ήταν στα high τους, το κοινό πέρναγε τέλεια με όλες τις μπάντες και κάθε εμφάνιση ήταν καλύτερη από την προηγούμενη. Εν γένει, εδώ και 10 χρόνια το New Long Fest έχει γίνει σχεδόν συνώνυμο της φεστιβαλικής πραγματικότητάς μας και πολύ καλά κάνει. Πλέον είναι η συνήθεια που έγινε λατρεία. Καλοκαίρι χωρίς NLF δεν είναι καλοκαίρι, αφού!
The Vulcan Itch
Ξεκινάμε με το groove rock trio των The Vulcan Itch γύρω στις 17.30 και παρά την ελάχιστη προσέλευση, τα παιδιά έπαιξαν σαν να είχαν από κάτω ένα γεμάτο μαγαζί. Πρόκειται, δικαίως, για ένα από τα καλύτερα ανερχόμενα ονόματα της ντόπιας σκηνής με αρκετές εμφανίσεις και μεγάλη επιθυμία να παίξουν στο NLF. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι και τα τρία μέλη της μπάντας ήταν ήδη γνωστά στο χώρο αφού έχουν προϋπάρξει σε άλλες μπάντες.
Tο τελευταίο EP τους “Trapped In a Cage” φέρνει έναν φρέσκο και διαφορετικό ήχο στη μουσική φάση της Αθήνας και όσοι δεν τους ξέρετε, σπεύσατε! Είναι fun, είναι ξεσηκωτικοί, έχουν γκρούβα και γκάζι, είναι ό,τι πρέπει για live και μπύρες. Και αυτό ακριβώς έγινε στο θεατράκι της Νέας Μάκρης.
Θέσανε από νωρίς πολύ ψηλά τον πήχη με όρεξη και χαβαλέ, και το οικογενειακό κλίμα με τους φίλους της μπάντας ήταν ό,τι καλύτερο για να ξεκινήσει δυναμικά η μέρα. Ήταν σίγουρο πως το Πολιτιστικό Κέντρο της Νέας Μάκρης θα ζούσε μεγάλες στιγμές, αφού οι The Vulcan Itch δε μάσησαν ούτε λεπτό και απέδωσαν εξαιρετικά παρά τον καυτό ήλιο. Η σκηνική εμπειρία τους τη 2η μέρα του NLF φάνηκε από χιλιόμετρα.
Euphrosyne
Αλλαγή σκηνικού, αλλαγή ατμόσφαιρας και από την γκρούβα πηγαίνουμε στο ατμοσφαιρικό post-black/death/συμφωνικό metal. Δεν ξέρω αν κι άλλοι το βλέπουν έτσι, εγώ προσωπικά βρίσκω λίγο σουρεαλιστικό το να ακούς μελωδικό, post-black metal μέσα στο μεσημέρι και τον ήλιο. Η αντίθεση, ωστόσο, είναι καθόλα φανταστική.
Στην περίπτωση των Euphrosyne πάντως η ώρα δε φάνηκε να στέκεται εμπόδιο στην ικανότητα της μπάντας να δείξει τη δουλεία της με επιτυχία. Ίσα-ίσα, ενίσχυσε και τον σκοπό της και την εμπειρία.
H τετραμελής μπάντα με τα γυναικεία μελωδικά, αλλά και brutal, φωνητικά παρουσίασε κομμάτια από τον τελευταίο τους δίσκο Keres όσο ο κόσμος σίγα σιγά μαζευόταν στο NLF. Η απόδοση και η διάθεση της μπάντας βρισκόταν σε υψηλά επίπεδα, αν και σε μερικές φάσεις η δίκαση μπούκωνε λίγο με τα blast beats.
Σημαντική λεπτομέρεια στη σύσταση της μπάντας, είναι πως στο μπάσο βρίσκεται ο δικός μας Γιώργος Γαζής, συντάκτης του DEPART, γιατί όποιος δεν παινεύει το σπίτι του πέφτει και τον πλακώνει! Τέλος, η προσθήκη των Euphrosyne στο line-up της 2ης μέρας του New Long Fest αποδείχτηκε εξίσου εύστοχη όσο και οι υπόλοιπες μπάντες.
Mammock
Το ρολόι δείχνει πλέον 19.00 και στη σκηνή ανεβαίνουν οι Mammock. Όσοι τους γνώριζαν, ήξεραν τι να περιμένουν, οι ανυποψίαστοι όμως βρέθηκαν προ εκπλήξεως. Τόσο στουντιακά, όσο και live, οι Mammock κάνουν την παράταιρη, αλλά και αρμονική ταυτόχρονα, experimental/mathcore/noise παράνοιά τους να είναι λίγο πιο εύπεπτη. Πράγμα αρκετά δύσκολο, αλλά σίγουρα εντυπωσιακό. Και σίγουρα ένας από τους κυριότερους λόγους όχι μόνο για να ακούσει κανείς τους δίσκους τους, αλλά για να τους δει και live.
Το κέντρο, οι κερκίδες αλλά και ο περιβάλλον χώρος του Πολιτιστικού Κέντρου της Νέας Μάκρης άρχισαν επιτέλους να γεμίζουν με ολοένα και περισσότερο κόσμο. O αέρας που φυσούσε έκανε τη ζέστη να είναι σχεδόν ανεπαίσθητη με το hype να κερδίζει έδαφος και το χώρο επιτέλους να μετατρέπεται σε μουσική, συναυλιακή συνάντηση.
Η ενέργεια της μπάντας, όπως πάντα, κόλλησε γάντι με το στυλ τους και η σκηνική τους παρουσία πλαισίωνε τη δυναμική εμφάνιση των Mammock. Η μπάντα τα έσπασε στην κυριολεξία, αφού ο απολογισμός έδειξε και μια βάση μικροφώνου μείον στο τέλος. Τα αλλοπρόσαλλα ριφφ, οι πενάτες μπασογραμμές και τα ιδιαίτερα φωνητικά-σήμα κατατεθέν γέμισαν το NLF και μας ζέσταναν για τη συνέχεια.
Blame Kandinsky
Μετά τη μακροσκελή περιοδεία τους για την προώθηση του τελευταίου τους δίσκου “Electric Ruiner”, οι συναυλιακές υποχρεώσεις των ΒΚ έκλεισαν με την επιστροφή τους στο NLF. Αν δεν έπαιζαν οι Blame Kandinsky μετά τους Mammock, δεν ξέρω ποια άλλη μπάντα θα μπορούσε να πάρει τη σκυτάλη στη σκηνή. Στα δικά μου αυτιά πάντως, ταιριάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους όσο το φυστικοβούτυρο με τη μαρμελάδα.
Ο περίεργος ήχος τους με τις Converge επιρροές έκλεψε την παράσταση και παρέσυρε ακόμα και όσους δεν έχουν σχέση με το είδος. Έστω απλά στο να κάτσουν να δουν και να ανακαλύψουν τι είναι αυτό που ακούγεται. Πηγαίνοντας τώρα στα καθέκαστα, οι Blame Kandinsky είχαν ήδη από κάτω αρκετό κόσμο να παρακολουθεί με τρομερό ενδιαφέρον το performance τους. Και πως γίνεται να μην άλλωστε, αφού η ενέργεια και η μουσική αρτιότητα τους παρέμειναν αμείωτες σε όλο το set.
Οι Blame Kandinsky είναι γνωστοί για τη mathcore/melodic hardcore πολυπλοκότητα τους, και αυτό είναι που τους κάνει ξεχωριστούς. Ναι, σίγουρα δεν είναι εύκολοι στο αυτί, αλλά το να μυηθεί κάποιος στον ήχο τους είναι must για κάθε μουσικόφιλο, είτε live, είτε μέσα από τα studio album τους.
Abyssus
Οι Abyssus ήταν η δόση από αγνό, ένδοξο death metal που δεν ξέραμε ότι χρειαζόμασταν στο New Long Fest. Καλή η πρόοδος πάντα, αλλά σαν την επιστροφή στις ρίζες του μανιασμένου death/thrash δεν έχει.
Όλοι από κάτω ήμασταν φουλ έτοιμοι για την άνοδο των Abyssus στη σκηνή και το NLF ήταν πάρα πολύ ψημένο για αυτό που θα ακολουθούσε. Γνήσια παιδιά των Slayer και των Death, είμαι σίγουρη πως o Chuck θα ήταν σίγουρα περήφανος με τη μανία των Αbyssus επί σκηνής.
Τα αίματα άναψαν για τα καλά αφού εμφανίστηκαν και τα πρώτα pit και τα πρώτα crowdsurfing της ημέρας. Κατά τη διάρκεια του σετ τους, όλα ήταν στα κόκκινα. Μπάσα, κιθάρες, φωνητικά, τύμπανα, όλα ταγμένα στον βωμό του παραδοσιακού death ήχου που ξέρουμε και αγαπάμε.
Το απόλυτο χάος ήρθε ωστόσο στη διασκευή του Evil Dead, όπου έγινε αυτό που έπρεπε. Με υπερβάλλοντα ζήλο και άφθονο κοπάνημα, κοινό και μουσικοί απέτισαν φόρο τιμής στη μεγαλύτερη death μπάντα του πλανήτη, τους Death. Ό,τι έπρεπε για κλείσιμο!